Boem is ho!
Door: Hanneke van Kesteren
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
19 Januari 2014 | Curaçao, Willemstad
Over de afgelopen week kan ik een blog schrijven, maar met alleen vandaag is hij denk ik ook goed gevuld!
Vanmorgen ontstond het plan om met Marjolein & Pamela naar het westpunt te rijden, hier schijnen ze een mooi park te hebben en omdat we geen zin hadden in nog een stranddag, leek ons dat een leuk idee.
Om kwart over 12 stapten we in de auto om Marjolein & Pamela te halen. Marjolein had de routebeschrijving, de muziek stond lekker hard en we waren druk aan het meezingen. Na een klein half uurtje stopte de auto voor ons om er iemand tussen te laten, dus remde ik ook. Helaas vond de auto achter ons het niet nodig om (optijd) te remmen. Het gevolg kunnen jullie vast zelf invullen…
Om toch nog even de laatste seconde te beschrijven (wat kan er veel gebeuren in een seconde!): Ik hoorde achter mij een piepend geluid, dus keek ik in mijn achteruitkijkspiegel. Ik zag een auto hard op ons af komen rijden, dus riep iets in de trant van ‘kut!’, hierop volgde een harde knal van achter waardoor wij, inclusief de auto, naar voren schoten. Voor ons stond de auto ook nog stil dus botsten wij op de auto voor ons.
Na even op adem te zijn gekomen, heb ik de auto op de handrem gezet en zijn we uitgestapt. In Curaçao moet je altijd je auto laten staan als er iets aan de hand is, dus onze auto’s stonden midden op de weg. De man achter ons kwam gelijk vragen of het goed met ons ging. Dit was gelukkig wel het geval, intussen belde hij de road-service. Waarschijnlijk hadden omstanders 911 gebeld, want de politie kwam gelijk met gillende sirenes aanrijden. Deze heeft ook eerst aan ons gevraagd hoe het ging, om vervolgens met een geel krijtje op de weg af te tekenen welke auto waar stond. Nadat hij dit had gedaan mocht ik de auto wegrijden, wat lastiger bleek dan verwacht. Hij zat echt helemaal in elkaar. Gelukkig mocht hij op de parkeerplaats naast de weg en de politie ging er weer vandoor. Niet veel later kwam een man van het forensys onderzoek. Ook hij wilde eerst weten hoe het ging, hierna moest ik plaats nemen in een busje, samen met de andere bestuurders. Hier moest ik allemaal formulieren invullen, mijn rijbewijs laten zien etc. Het ging nog bijna mis, omdat de verzekeringspapieren in eerste instantie verlopen bleken. Gelukkig zaten de nieuwe papieren er ook in. Als laatste moesten we alle drie een getuigenverklaring afleggen, welke opgenomen werd op een bandje (wat ik heel spannend vond!). Hierna mochten we vertrekken.
Inmiddels was gebleken dat we echt niet verder konden rijden met de auto. Dus moesten we de wegenwacht bellen. Deze was amper te verstaan, maar na wat heen en weer gepraat zou hij ons komen halen, we moesten wel betalen! Prima dachten wij, als we hier maar wegkomen! Na een poosje kwam hij er gelukkig aan en konden we met hem mee. Hij had maar twee plekken voorin de auto, dus moesten Marjolein en ik in de auto op de oplegger. Dat was misschien nog enger dan het hele ongeluk! Hij racete door de straten en vloog over de hobbels. Na een zweettochtje waren we eindelijk bij de ‘garage’ en mochten we uitstappen. Hier konden we even 106 naf neertellen. Zonde van het geld!
Vanaf daar zijn we naar huis gelopen en was het hele avontuur weer voorbij. Ondertussen heb ik toch last van mijn rug en van mijn benen gekregen. De andere meiden krijgen ook nek en rug klachten, dus dit moeten we maar even in de gaten houden…
En om het plaatje compleet te maken, vanochtend zijn een aantal handdoeken en wasteil + emmer uit onze achtertuin gestolen. Gelukkig hebben ze mijn bikini laten hangen ;).
(Foto's volgen!)
Vanmorgen ontstond het plan om met Marjolein & Pamela naar het westpunt te rijden, hier schijnen ze een mooi park te hebben en omdat we geen zin hadden in nog een stranddag, leek ons dat een leuk idee.
Om kwart over 12 stapten we in de auto om Marjolein & Pamela te halen. Marjolein had de routebeschrijving, de muziek stond lekker hard en we waren druk aan het meezingen. Na een klein half uurtje stopte de auto voor ons om er iemand tussen te laten, dus remde ik ook. Helaas vond de auto achter ons het niet nodig om (optijd) te remmen. Het gevolg kunnen jullie vast zelf invullen…
Om toch nog even de laatste seconde te beschrijven (wat kan er veel gebeuren in een seconde!): Ik hoorde achter mij een piepend geluid, dus keek ik in mijn achteruitkijkspiegel. Ik zag een auto hard op ons af komen rijden, dus riep iets in de trant van ‘kut!’, hierop volgde een harde knal van achter waardoor wij, inclusief de auto, naar voren schoten. Voor ons stond de auto ook nog stil dus botsten wij op de auto voor ons.
Na even op adem te zijn gekomen, heb ik de auto op de handrem gezet en zijn we uitgestapt. In Curaçao moet je altijd je auto laten staan als er iets aan de hand is, dus onze auto’s stonden midden op de weg. De man achter ons kwam gelijk vragen of het goed met ons ging. Dit was gelukkig wel het geval, intussen belde hij de road-service. Waarschijnlijk hadden omstanders 911 gebeld, want de politie kwam gelijk met gillende sirenes aanrijden. Deze heeft ook eerst aan ons gevraagd hoe het ging, om vervolgens met een geel krijtje op de weg af te tekenen welke auto waar stond. Nadat hij dit had gedaan mocht ik de auto wegrijden, wat lastiger bleek dan verwacht. Hij zat echt helemaal in elkaar. Gelukkig mocht hij op de parkeerplaats naast de weg en de politie ging er weer vandoor. Niet veel later kwam een man van het forensys onderzoek. Ook hij wilde eerst weten hoe het ging, hierna moest ik plaats nemen in een busje, samen met de andere bestuurders. Hier moest ik allemaal formulieren invullen, mijn rijbewijs laten zien etc. Het ging nog bijna mis, omdat de verzekeringspapieren in eerste instantie verlopen bleken. Gelukkig zaten de nieuwe papieren er ook in. Als laatste moesten we alle drie een getuigenverklaring afleggen, welke opgenomen werd op een bandje (wat ik heel spannend vond!). Hierna mochten we vertrekken.
Inmiddels was gebleken dat we echt niet verder konden rijden met de auto. Dus moesten we de wegenwacht bellen. Deze was amper te verstaan, maar na wat heen en weer gepraat zou hij ons komen halen, we moesten wel betalen! Prima dachten wij, als we hier maar wegkomen! Na een poosje kwam hij er gelukkig aan en konden we met hem mee. Hij had maar twee plekken voorin de auto, dus moesten Marjolein en ik in de auto op de oplegger. Dat was misschien nog enger dan het hele ongeluk! Hij racete door de straten en vloog over de hobbels. Na een zweettochtje waren we eindelijk bij de ‘garage’ en mochten we uitstappen. Hier konden we even 106 naf neertellen. Zonde van het geld!
Vanaf daar zijn we naar huis gelopen en was het hele avontuur weer voorbij. Ondertussen heb ik toch last van mijn rug en van mijn benen gekregen. De andere meiden krijgen ook nek en rug klachten, dus dit moeten we maar even in de gaten houden…
En om het plaatje compleet te maken, vanochtend zijn een aantal handdoeken en wasteil + emmer uit onze achtertuin gestolen. Gelukkig hebben ze mijn bikini laten hangen ;).
(Foto's volgen!)
-
19 Januari 2014 - 22:34
Jeroen:
Jakkes han!
Ik hoop dat jullie er goed van af komen en dat de klachten snel verdwijnen.
Iedereen maakt zoiets wel een keer mee. alleen jammer dat het uitgerekend daar moet gebeuren.
Hoop dat alles snel geregeld is.
Betreft de handdoeken.... even 2 min in de zon. en je bent ook droog!
x Joen -
20 Januari 2014 - 07:08
Marielle Baggerman:
Jeetje wat een heftige start!! Ik hoop dat jullie vanaf vandaag wat meer geluk gaan krijgen en lekker kunnen gaan genieten!
Groetjes! -
20 Januari 2014 - 09:08
Hennie Been :
meid hanneke wat erg ik hoop dat je er niet te veel last van heb .en dat je heb kunnen slapen .krijg je nu
weer een ander auto .?nu maar hopen dat het van nu af aan alleen maar gezellig gaat worden .
groetjes . -
22 Januari 2014 - 14:50
Leidie:
Hallo Hanneke, wat een verhaal zeg, je maakt ook wat mee hoor, ik hoop dat alles inmiddels weer goed gaat en dat de nek-rug en beenklachten inmiddels zijn verdwenen. Jullie zullen best heel erg geschrokken zijn, maar ja een mens moet alles een keer in zijn leven meemaken moet je maar denken. Vanmorgen hoorde ik op het nieuws dat er een vliegenplaag heerst op Curacao, en dat zou komen omdat er achterstand is met de vuilverwerking, de eigenaren van hotels en andere toeristische attracties willen nu wel dat er iets aan gedaan wordt, anders gaan de toeristen naar andere eilanden en dat kost natuurlijk inkomsten. Ik hoop maar dat jullie nog niet onder vliegen worden bedolven en dat je het lekker gezellig hebt met je vriendinnen en dat je stage ook lekker loopt.
Groetjes en heel veel plezier en tot het volgend verslag.
